Westport & Sligo

12-09-2015
Vandaag is de dag dat de meiden besluiten om naar Westport te gaan. We verzamelen bij de bushalte en nemen de bus om 14:00u. Naar mijn idee te laat, maar ik ben niet alleen. Een gezellig busrit met 7 meiden en we zijn na een kwartiertje in Westport. Maar wat gaan we doen? Geen idee. Niemand had er echt over nagedacht. Een van de meiden riep dat ze graag naar Westport House wilde gaan, dus dat deden we dan ook. Westport House is een attractiepark. Eenmaal daar aangekomen bleek dat de helft van het park was afgesloten. Dus hebben we maar een koffietje gedaan in het centrum en zijn we daarna weer op de bus naar huis gestapt. Iedereen ging op eigen gelegenheid naar huis en we spraken rond 20:00u weer af bij Mackenzie thuis om haar afscheidsfeestje te vieren. Ze is Amerikaans en moet het land verlaten omdat ze het verkeerde visum had, en daar zijn ze achter gekomen. Isi en ik mochten blijven slapen dus wij waren wat vroeger. Toen de andere (11) meiden er waren, hebben we pizza gegeten en wat spelletjes gedaan. Daarna zijn we de pub in gegaan. Het was een toffe avond!

13-09-2015
Deze morgen waren we veel te vroeg wakker. De 3 kids die in het huis leven besloten ons wakker te maken. Heel schattig..... Na een lekker ontbijt verzorgd door Mackenzies hostmom, zijn we met zijn drietjes op de fiets naar de rotonde gegaan die Castlebar verlaat. Hebben we onze fietsen vastgeketend aan een hek, en hebben we met ons bordje langs de weg gestaan. Jawel, we gaan proberen om naar Sligo te liften! Na ongeveer 20 minuten stopte er een auto. Dit aardige stel was onderweg naar Ballina en kon ons dus een aardig eind opweg helpen. Eenmaal in Ballina hebben we eerst even een flesje drinken in het tankstation gehaald. Daarna zijn we gelijk weer langs de weg gaan staan. Na ongeveer een half uur stopte er weer een auto met een aardig stel. Zij konden ons rechtstreeds naar Sligo brengen. Deel 1 van ons avontuur was gelukt!
Aangezien het zondag was, waren er een heleboel winkels gesloten, dus zijn we maar naar Penneys gegaan. (penneys=primark) Rond een uur of 4 zijn we weer langs de weg gaan staan. Alleen stonden er langs de weg vanuit Sligo overal hekken. Dus daar kon er geen een auto voor ons stoppen. Dus zijn we doorgelopen tot we bij een rotonde kwamen. Het begon inmiddels wat te regenen dus de moed zakte ons in de schoenen. Wat we niet wisten was dat deze rotonde rechtstreeks naar de snelweg leidde, dus was er niemand die naar iets anders keek dan de verkeersborden. Tot er en oude man in een splinternieuwe, knalrode pickup voor ons stopte. Wij stapte zo snel mogelijk in de auto zodat we droog waren. Maar de man vertelde ons dat hij ons niet kon helpen, behalve dan dat hij ons onder een brug kon afzetten zodat we droog stonden. Dat klonk prima! Dus de man bracht ons daar. Wat hij vergeten was te vertellen, is dat de brug over de snelweg heen loopt. Dus stonden wij letterlijk aan de snelweg met gevaar voor eigen leven. Gelukkig duurde het maar 15 minuten tot er een vrouw stopte. Ze wilde ons van de snelweg af halen en ons in het volgende dorpje afzetten. Maar omdat het zo hard regende bracht ze ons een dorpje verder. En omdat ze ons zielig vond, bracht ze ons nog een dorpje verder. En nog een dorpje. Tot ze te ver van huis afdwaalde en ons er halverwege de route uit zette. En hier was vrijwel gelijk een stel dat naar Castlebar moest. Dus konden we mooi mee liften tot we weer bij onze fietsen waren.
Na dit avontuur hadden we nog een etentje bij de Italiaan gepland staan. Zijknat kwamen we daar aan dus het eerste wat we deden was omkleden. En daar zaten we dan, splinter nieuwe kleding, nat haar, uitgelopen make up. Een stel zielige meiden aan tafel in een Italiaans restaurant. Toen de andere meiden aankwamen konden we eindelijk aan onze wel-verdiende maaltijd beginnen.
Na het eten moesten Isi en ik mee terug naar Mackenzies huis om onze spullen op te halen die we hadden achter gelaten. En daar aangekomen besloten we om de taxi naar huis te nemen. 20 minuten is niet zo erg om te fietsen als het droog is. Maar met deze regen was het gewoon te gevaarlijk. We mochten gelukkig onze fietsen laten staan en later in de week op komen halen. Eenmaal terug thuis was ik onwijs moe en ben ik dan ook gelijk mijn bed in gedoken.