Klaar voor vertrek

Mensen zeggen vaak; kort maar krachtig. Nou, ik kan je zeggen. 't is zo.
Na 3 maanden hou ik het hier weer voor gezien!
Waarom? Lang verhaal...

Het is natuurlijk normaal dat de kids je proberen uit te testen. Je bent nieuw, ze weten niet wat ze kunnen verwachten. Dus ze zijn druk, luisteren niet, en doen alles om maar dwars te liggen.
Maar hoe lang duurt dat uit testen gemiddeld genomen? Een week? Twee weken? Laten we hooguit een maand zeggen. Daarna kan je er toch wel vanuit gaan dat de kids hun ware aard laten zien.

Nu is het bij mij dus het geval dat ze nog steeds niet luisteren, ze zijn asociaal, ze schreeuwen het hele huis bij elkaar. Ze zijn erg brutaal, en ik heb er genoeg van.
Ook de ouders werken niet bepaald mee. Als ik ze vertel wat er is gebeurt, spreken ze de kinderen erop aan; 'niet meer doen hoor!'. Die heb ik vaak gehoord. Maar ook deze; 'als marjo je iets vraagt, dan doe je dat'. Maar de volgende dag is het weer zoals de dag ervoor. Er zijn geen consequenties voor hun gedrag, dus kan het ze niks schelen.

Er wordt ook onwijs veel geschreeuwt in het huis. Om gek van te worden. Thomas kent zijn spelling niet? Moeders schreeuwt het er wel in. Maria wilt niet naar zwemles op zaterdag morgen? Pappie schreeuwt net zo lang tot ze in de auto stapt. Maria is boven, wilt iets zeggen tegen de ouders beneden, schreeuwt vanuit haar kamer. Hoort niemand het? Schreeuwt ze gewoon harder. Nog geen gehoor? Waarom ook niet, gewoon harder schreeuwen! Geeft niks dat ik probeer te slapen. Ik heb helemaal geen slaap nodig hoor.
Nee, even naar beneden lopen om iets te vragen is te veel moeite. Maar de ouders zijn het zelfde, dus de kids hebben het gedrag van geen vreemde.

Natuurlijk zijn er ook leuke momenten geweest met de kids! Zo heb ik namelijk een Youtube Channel gemaakt met Maria. We hebben 3 videos gemaakt maar ze vond er maar 1 goed genoeg om te uploaden. We bakte cupcakes en koekjes. We keken filmpjes samen. Toen het nog lekker weer was ging ik buiten voetballen met Thomas.
Maar helaas overheersen de 'slechte' momenten de goede.

Ja, ik had het buiten het werk wel leuk met de andere Au Pairs. De whatsapp groep is inmiddels gegroeid tot 29 leden en er was bijna altijd wel iemand die kon afspreken. Maar aan de meeste leuke dingen buiten de deur, zit helaas een prijskaartje. Dus ik moest steeds vaker nee zeggen als ik werd uitgenodigd om een weekendje weg te gaan. En in dat geval zit ik dus alleen op mijn kamer te luisteren naar het geschreeuw en de discussies in huis.


Lang verhaal kort. Ja, het begon heel leuk. Maar de sfeer in huis werd al snel minder. Vooral door het korte lontje van moeders. Maar de kids zijn ook echt een drama.

14 November vlieg ik naar huis. Ticket is geboekt.

Dit was de laatste blog van deze reis. Wie weet tot de volgende reis!